Poolse Theresa van het 24 Uurszorgloket een geschenk uit de hemel voor 101-jarige uit Hengelo
Vol trots bereikte ons het bericht dat ‘onze’ Theresa van het 24 Uurszorgloket in het nieuws stond. En wat voor een nieuws. Een tevreden 24 Uurszorgloket klant over een tevreden zorg au-pair. Weer een voorbeeld waar onze 24 uurs dag- en nachtzorg een oplossing biedt. Wilt u meer informatie n.a.v. dit artikel over onze 24 uurs zorg en over onze zorg-au pairs, dan kunt u contact met ons opnemen. Wij vertellen u er graag meer over.
Bron: Tubantie 17 november 2015
HENGELO – Dinsdag is ze jarig. Ernestina Van der Wal-Mariani wordt 101. Een half jaar geleden kwam ze in het nieuws omdat haar zorgindicatie van de ene dag op de andere veranderde: van 24-uurs zorg naar drie uurtjes hulp per dag. Een onmogelijke situatie voor een hulpbehoevende eeuwelinge. Een zorg-au-pair bracht uitkomst.
Foto: Emiel Muijderman
Ze zijn er allebei heel gelukkig mee. De Poolse Theresa (53) woont sinds een paar weken in huis bij mevrouw Van der Wal. “Ze is heel lief en rustig, ik ben heel blij met haar”, zegt ze. “En ik ook met jou”, zegt mevrouw met een klein glimlachje. De verschillen met een half jaar geleden zijn opmerkelijk. Mevrouw lacht meer, ziet er beter uit, is duidelijk een paar kilo aangekomen. Het is een momentopname, maar toch.
Terminaal
Twee jaar geleden kreeg ze nog de zorgindicatie ‘terminaal’. Dat was vlak na het overlijden van haar man, toen ze zelf ook heel hard achteruit ging. Maar ze bleek veel sterker dan gedacht. En dat zorgde er in mei voor dat haar indicatie werd omgezet naar een heel andere categorie. Ze moest het voortaan doen met drie uurtjes thuiszorg per dag. En dat terwijl ze zonder begeleiding niets zelf kan omdat ze depressief en nagenoeg blind is.
Verpleeghuis
De indicatie werd na bezwaar bijgesteld, maar 24-uurs zorg door Nederlandse thuiszorgorganisaties zat er niet meer in. De enige overgebleven optie was het verpleeghuis, maar de kinderen vonden dat ze dat hun 100-jarige moeder die verhuizing uit haar vertrouwde omgeving niet aan konden doen. En dus kozen ze voor een onorthodoxe oplossing: ze besteden het PGB voor moeder aan een inwonende zorg-au-pair.
Italiaans
De Poolse Theresa woonde een aantal jaren in Italië, waar ze werkte als zorghulp voor ouderen en als kok in een restaurant. Dit jaar kwam ze naar Nederland omdat haar dochter in Amsterdam woont. Werk zoeken bleek niet eenvoudig omdat ze geen Nederlands sprak en al 53 is. Maar ze bleek een geschenk uit de hemel voor de familie Van der Wal. Want moeder is van geboorte Italiaanse. Ze is duidelijk gelukkig dat er nu iemand in huis is die Italiaans spreekt en – minstens zo belangrijk – verrukkelijk Italiaans kan koken. “Theresa is lief. En ze is er altijd”, zegt de broze oude dame glimlachend.
